- Het voordeel van een DX camera is dat je een langer objectief krijgt. Dat betekent dat je of een langere werkafstand krijgt of een grotere vergroting.
- De meeste moderne macro objectieven zijn geschikt voor zogenaamde 1:1 weergave. Dit betekent dat je beeld even groot op je sensor wordt afgebeeld als in het echt. Met inzoomen op je plaatje krijg je dus een zeer veel grotere vergroting dan wanneer je met een normaal objectief op de minimale afstand de foto maakt.
- 105 mm (of equivalent) geeft de meeste ruimte voor het belichten van je objecten. Kleiner wordt eigenlijk alleen gebruikt voor het kopiëren van dia's.
- VR heeft niet echt veel zin, omdat je toch meestal op een statief fotografeert.
- De scherptediepte kun je groter maken door een kleiner diafragma te nemen. Voor een 50 mm betekent dit op 19 mm afstand een scherptediepte bij f/32 op ca. 5 mm. Behoorlijk gepriegel dus.
- Er is maar één macro zoom voor Nikon, een oude AF70-180mm, die nauwelijks nog te krijgen is, of voor belachelijk hoge prijzen.
- Langere objectieven vanaf 105mm, dus zoals 150mm, 180mm en de bovengenoemde 200mm, zijn eigenlijk alleen voor mensen die beestjes willen fotograferen waar ze niet met hun neus bovenop willen zitten i.v.m. gevaar (slangen) of om de beestjes niet te laten schikken (vlinders, amfibieën enz.)
Conclusie: Voor het fotograferen van stilstaande objecten kun je het beste een niet-Nikon kopen voor ca. €350 zoals de hieronder afgebeelde Sigma 105/2.8, 70/2.8, Tokina 100/2.8 of Tamron 90/2.8. Allemaal geschikt voor 35mm of full-frame dus ook toekomst-proof. Binnenkort een paar plaatjes met een geleende 60mm/2.8 AF-D Nikon tegen een 28-85/3.5-4.5 zoom met macro-stand bij 28mm!
P.S. Hier nog een leuk tooltje voor het vergelijken van scherptedieptes.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten